GNOSUS

GNOSUS

sive Cnosus, et Cnossus, urbs Cretae clarissima Minois. 12 regia. Homer. Odyss. τ. v. 78.

Κνωςςὸς μεγάλη πόλις ἔνθα, τε Μίνως

Ε᾿ννέωρος βασίλευς Διὸς μεγάλου ὀαριςτώ

Gnossus urbs magna; in qua Minos

Novennalis regnavit Iovis magni auditor.

Nempe is nono quoque anno in quoddam praealtum et vetustâ religione Consecratum specus secedere solebat: Et in eo moratus, tamquam a Iove (quo se ortum ferebat) traditas sibi Leges praerogabat, Val. Max. l. 1. c. 2. h. e. nono quoque anno Leges suas corrigebat, Ioh. Marsham. Canone Chron. Sec. XI. ubi de Minoe II. Hîc Pinytus Ep. floruit. A. C. 175. monitus a Dionysio Corinthi Ep. ne grave Caelibatus onus fratribus imponeret. Euseb. l. 4. c. 22. Hodie Ginosa. Hinc Cnosius ex ea urbe civis. Plin. l. 4. c. 12. et Gnosia regna apud Virg. Aen. l. 3. v. 115. Idem l. 6. v. 23. et Gnosia stella eidem Georg. l. 1. v. 222.

Gnosiaqueve ardentis decedat stella coronae.

Et Gnosia littora apud Catull. Carm. 64. Nuptiae Pelei et Theridis v. 172.

Gnosia Cecropiae tetigissent litora puppes.

Hinc etiam Gnosiacus. Stat. l. 1. Sylv. 6. v. 88.

Vinces Gnosiacae facem coronae.

Et Gnosiacum regnum apud. Ovid. Met. l. 9. v. 769. Item Gnosus, aliud adiectivum. Lucan. Civ. Bell. l. 3. v. 184.

Iam dilecta Iovi centenis venit in arma

Creta vetus populis, Gnossasqueve agitare sagittas

Docta. ———

Propert. l. 2. Eleg. 12. v. 10.

Et pharetra ex humero Gnosia utroque iacet.

Denique Gnosis pro Ariadna. Ovid. Ep. 15. Sappho Phaoni v. 25.

Et Phoebus Daphnen et Gnosida Bacchus amavit.

Nic. Lloydius.